Tuesday, August 8, 2017

လြမ္းေတာ္မူ၍ စာကိုုသီသည္

လြမ္းေတာ္မူ၍ စာကိုုသီသည္
===================

ကာကြယ္ေရး အင္အားခ်ိနဲ႔တဲ့အခါ ကေနာင္မင္းသားကုုိ လြမ္းမိရဲ႕။

စုုစည္းမႈမရွိဘဲ ၀ါးအစည္းေျပတဲ့ ႏုုိင္ငံေတာ္ကုုိ ျမင္ရတဲ့အခါ ဖခင္ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ကုုိ လြမ္းမိရဲ႕ ။

က်ပ္တည္းမႈေတြနဲ႔ ဆင္းရဲဒုုကၡႀကဳံတဲ့အခါ အရင္က လူထုုေခါင္းေဆာင္၊ လူထုုပါတီကုုိ လြမ္းမိရဲ႕ ။

အမ်ဳိးဘာသာသာသနာကုုိ သိပ္ခ်စ္ျပမႈေတြ ျမင္ရတဲ့အခါ ၂၀၀၇ သံဃာေတြကုုိ လြမ္းမိရဲ႕ ။

တိတ္ဆိတ္မႈေတြၾကား ညဥ္းတြားမႈေတြကိုု ၾကားရတဲ့အခါ အမုုိက္ေခတ္က စာနာ နားလည္သူေတြကုုိ လြမ္းမိရဲ႕ ။

အေမွာင္ေခတ္က ညီညြတ္မႈေတြကိုု လြမ္းမိရဲ႕။

အလင္းမရတဲ့ေခတ္က ရင္ခုုန္သံ နီးစပ္မႈေတြကုုိ လြမ္းမိရဲ႕။

ဖိႏွိပ္ခံေခတ္က တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦးယုုံၾကည္မႈေတြကုုိ လြမ္းမိရဲ႕။

တြဲယွက္ထားတဲ့ ခိုုင္ျမဲတဲ့ လက္ေတြကိုု လြမ္းမိရဲ႕ ။

မခြဲမျခား တကြဲတျပားမျဖစ္ဘဲ ခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘာသာေပါင္းစုုံ ညီညြတ္ျခင္းေတြကုုိ လြမ္းမိရဲ႕။

လြမ္းမိရဲ႕ လြမ္းမိရဲ႕ လြမ္းမိရဲ႕ ။

လြမ္းမိမႈ မ်ားစြာမွာ ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ပါေလရဲ႕ ၊ လူထုုစိန္၀င္းလည္း ပါေလရဲ႕ ၊

လြမ္းမႈေတြၾကား လြမ္းဆြတ္မႈမ်ားစြာနဲ႔ လြမ္းေတာ္မူ၍ စာကုုိ သီတယ္။

တကယ္ေတာ့ အလြမ္းဆုုိတာ ျပန္မရႏုုိင္တာကိုု လြမ္းရတာမိုု႔ ေနာက္ထပ္ မလြမ္းခ်င္ေတာ့တာ အမွန္ပါပဲ။

သာလြန္ေဇာင္းထက္

5-5-2017

ဓာတ္ပုုံ- EPA



#CREDIT

No comments:

Post a Comment