#ထန္းေစ့ အဖို ၊ အမ ခြဲျခားျခင္း
======================
13.9.2016
လူတို႕သည္ ထန္းပင္မ်ားကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္းပင္
စိုက္ပ်ဳိးေနၾကေပျပီ။လယ္ယာလုပ္ငန္းမျဖစ္ထြန္းေသာေျမမ်ား၊
ေျမလြတ္ေျမရိုင္းႏွင့္ ယာကန္သင္းမ်ားတြင္အမ်ားဆုံး
စိုက္ပ်ဳိးၾကျခင္းျဖစ္သည္။
စိုက္ပ်ဳိးသူမ်ားသည္ ထန္းဖိုထက္ထန္းမကိုအလိုရွိၾကသည္။
ထန္းမ၏အသုံးကပိုမို၍တြင္က်ယ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ထို႕ေၾကာင့္မိမိတို႕စိုက္ပ်ဳိးသမ်ွထန္းပင္မ်ားတြင္
ထန္းမမ်ားမ်ားေပါက္ေစခ်င္ၾကသည္ပင္တည္း။
သို႕ေသာ္ဆႏၵအတိုင္းျဖစ္မလာၾကေခ်။
အခ်ိန္တန္ေသာအခါထန္းဖို၊ထန္းမေရာေရာေႏွာေႏွာသာ
ထြက္လာစျမဲျဖစ္သည္။
ဤသို႕မိမိတို႔လိုလားသည့္အတိုင္းျဖစ္မလာသည္မွာ
အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။အေျဖကားရွင္းပါသည္။
ထန္းပင္စိုက္ပ်ဳိးစဥ္ကထန္းေစ့ကိုအဖိုေစ့၊အမေစ့ ဟူ၍
ခြဲျခားမသိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
ထန္းေစ့ကိုအဖိုေစ့၊အမေစ့ခြဲျခား၍သိႏိုင္ဖို႕ရန္ကား
လြယ္ကူလွသည္မဟုတ္။သိမ္ေမြ႔ေသာအရာကို
ထင္ရွားစြာသိျမင္ႏိုင္ေသာမေဟာ္သဓာ၏ဥာဏ္မ်ဳိးရွိပါမွ
တစ္ခဏခ်င္းခြဲျခားစိုက္ပ်ဳိးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
သို႕အတြက္ထန္းေစ့မ်ားကိုသုေတသနျပဳရေပမည္။
သုေတသနျပဳရန္မွာလည္းတစ္ႏွစ္၊ႏွစ္ႏွစ္မ်ွႏွင့္မရႏိုင္။
ထန္းပင္သည္စိုက္ပ်ဳိးျပီးအႏွစ္ ၂၀ ခန္႕ရွိမွသာလ်ွင္
ထန္းဖိုထန္းမခြဲျခား၍ထြက္လာႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္ကာလအထိေစာင့္စားျပီးေလ့လာမွတ္သားဖို႔မွာ
လူတိုင္းအတြက္ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုကဲ႕သို႕ျဖစ္ေနေပမည္။
ထန္းေစ့ အဖိုအမ ခြဲျခားမႈႏွင့္ပက္သက္၍
အယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတတ္ၾကသည္။
ထန္းေစ့သည္အဖိုေစ့၊အမေစ့ဟူ၍အတည္တက်မရွိ။
စိုက္ပ်ဳိးသည့္နည္းစနစ္ေပၚတြင္မူတည္ျပီးအဖိုပင္အမပင္
ခြဲျခား၍ေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။
ဥပမာ ထန္းေစ့ကိုပက္လက္စိုက္လ်ွင္``အမ´´ပင္၊
ေမွာက္၍စိုက္လ်ွင္``အဖို´´ပင္ဟူ၍ျဖစ္သည္။
အထက္ပါအယူအဆသည္ယုတၱိမတန္ေခ်။
အဖိုဗီဇသေႏၲရွိျပီးျဖစ္ေသာထန္းေစ့သည္
ထန္းမပင္ျဖစ္လာႏိုင္မည္မဟုတ္ပါေခ်။
ထန္းေစ့ အဖိုအမျပႆနာႏွင့္ပက္သက္၍
စာေရးသူေလ့လာေတြ႔ရွိသမ်ွကိုဆက္လက္တင္ျပလိုပါသည္။
သဘာဝယုတၱိက်မက်ေဝဖန္သုံးသပ္ရန္မွာမူ
စာရႈသူ၏တာဝန္သာျဖစ္ပါသည္။
ထန္းသီးလုံးတစ္လုံးတြင္
ထန္းသီးဆန္(ေစ့)တစ္ျမႊာမွသုံးျမႊာအထိရွိသည္။
ေဒသသုံးအေခၚအေဝၚအရတစ္ဆန္အိမ္၊ႏွစ္ဆန္အိမ္၊
သုံးဆန္အိမ္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။
ေလးဆန္အိမ္တည္ရွိေသာထန္းသီးလုံးမ်ားလည္း
ရွားရွားပါးပါးေတြ႔ရတတ္သည္။
ထန္းပင္၏မ်ဳိးဗီဇက္ုလိုက္၍ထြန္းလာျခင္းျဖစ္သည္။
ရင့္မွည့္စျပဳေနေသာထန္းသီးလုံးတစ္လုံး၏
အဆန္ျမႊာမ်ားကိုဓားျဖင့္ခြဲစိတ္လိုက္ပါက
အဆန္ျမႊာကေလးမ်ားတြင္အတြင္းမွထန္းေစ့ကို
အေပၚမွအသားဖတ္မ်ား
ဖုံးအုပ္လ်က္ပင္ရွိေနေသးေၾကာင္းေတြ႔ရေပမည္။
ထိုအသားဖတ္မ်ားကို ဓားႏွီးပါးျဖင့္စဥ္းထုတ္ပစ္ပါက
အတြင္း၌မာေက်ာေသာထန္းေစ့ကိုေတြ႔ရေပမည္။
ထိုထန္းေစ့ကိုေလ့လာၾကည့္ရႈျခင္းျဖင့္
အဖိုဆန္၊အမဆန္ခြဲျခားသိရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
ထန္းေစ့တြင္
``ေက်ာဘက္ပိုင္း´´ႏွင့္``ဝမ္းဗိုက္ပိုင္း´´ဟူ၍ရွိသည္။
ေက်ာဘက္ပိုင္းသည္ခုံးေနျပီး
ဝမ္းဗိုက္ပိုင္းသည္ခ်ဳိင့္ဝင္၍ေန၏။
ထန္းေစ့၏ခြ်န္ေနေသာအပိုင္းသည္
အေညွာင့္ထြက္သည့္ေနရာျဖစ္သည္။
ထိုအေညွာင့္ထြက္ရာေနရာ၏
အျခားတစ္ဘက္ရွိဝမ္းဗိုက္ပိုင္းတြင္
အေမြးမ်ားရစ္ဝိုင္းေနေသာ`` ခ်က္´´ တစ္ခုပါရွိသည္။
ထန္းေစ့တိုင္းလိုလိုတြင္ေတြ႔ရတတ္ပါသည္။
ထိုထန္းေစ့၏`` ခ်က္ ´´ကို ဂရုစိုက္၍ၾကည့္ပါ။
``ခ်က္´´ သည္အတန္ငယ္ၾကီးထြားေနပါက
``အမေစ့´´ျဖစ္သည္။
``ခ်က္´´အေနအထားသည္
ပါရံုမ်ွပါလ်ွင္ျဖစ္ေစ၊လံုးဝမေတြ႔ရလ်ွင္ျဖစ္ေစ
ထိုထန္းေစ့သည္``အဖိုေစ႕´´ျဖစ္ပါသည္။
ပုဂံေညာင္ဦးျမိဳ႕နယ္လက္ထုပ္အုပ္စုေညာင္လွရြာေန
ဝါရင့္ထန္းလုပ္သားၾကီးဦးေအးေမာင္သည္ထန္းေစ့မ်ားကို
အထက္ပါနည္းအတိုင္းမွတ္သား၍စိုက္ပ်ဳိးခဲ႕ဖူးပါသည္။
ခ်က္အေနအထားၾကီးေသာထန္းေစ့မ်ားကိုသာေရြးခ်ယ္၍
စိုက္ပ်ဳိးခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၂၁ ခုႏွစ္ကစိုက္ပ်ဳိးထားခဲ႕ေသာ
ထန္းပင္မ်ားသည္ ၁၃၄၁ ခုႏွစ္တြင္``ထြက္ထန္း´´မ်ား
ျဖစ္လာေတာ့သည္။
ထိုထန္းပင္မ်ားကားထန္းမပင္မ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဤကဲ႕သို႕ အႏွစ္ ၂၀ လုံးလုံးေစာင့္စားျပီး
ေလ့လာမွတ္သားရေသာအလုပ္သည္လြယ္ကူလွသည္
မဟုတ္ပါေခ်။
ယခုမွဦးေအးေမာင္၏ေက်းဇူးေၾကာင့္ထန္းပင္မ်ားကို
လိုအပ္သလိုစိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ၾကျပီျဖစ္ပါသတည္း။
#Source :ေမာင္လင္းသူ(ေညာင္ဦး)
``ထန္းႏွင့္ထန္းလုပ္ငန္းဆိုင္ရာသိေကာင္းစရာ ´´စာအုပ္
Ref nine emerald threads/net-abkc
Credit- ေရစႀကိဳသတင္းမီဒီယာ fb
